Born Villain
The smoker diaries
Born Villain
The smoker diariesTears And Rings
دیروز کنکور داشتم.. هنر. خوب دادم. حداقل به نظر خودم!
once again
از همتون ممنونم به خاطره حرفاتون ولی ...
Drop
hameye maha ke zendeim to yek chaleye bozorg o kasif be naame zendegi gir oftadim, hala in too bayad betonim boodan ro rahat tar konim, pas sai mikonim ye karayi konim. yeki az on kara farar az tanhayi hast.
va man to in mored moshkel daram. dar vaghe axare omramo tanha gozarondam vali hala k mikham azash farar konam nemitonam.
vazeh taresh ine.....
kholaseye dirooz haye man:
ba kasi ashna shodam k kheili baram shirin bod lahze hayi k ba on harf mizadam, be ma'naye vaghei doostesh dashtam, on moghe senne kami dashtam, vali hala khodamo hargez sar zanesh nemikonam chon age on etefagh alanam oftade bod on adamo dost dashtam! ya sad sale bad.. sarnevesht ye chize.
vali on 4 sal az man bozorg tar bod, va edameye ma hich ma'nayi nadasht, hade aghal baraye on, pas ezdevaj kard.. ba kasi k dostesh nadasht vali... nemidonam.
Dardnak bood, naboode on adam kheili chiza ro avaz kard, az man adami ro sakht k chand mah pish boodam. bacheganas, vali hade aghal onghadr midonam k in mozo be khodie khod baese jodayie adam az khodesh mishe va baes mishe ba bi aberooie tamam in neveshte ha ro inja bezaram va az shoma bekham bekhonidesh..
kholaseye sa'at haye ghable man:
in saa'at haye ghabl barmigarde be 11 mah pish..
ba yek nafare dg ashna shodam, dar hali k adami bodam por az nefrat, bi etemad, yA az negahe bazi ha afsorde vali shakhsan az in kalame halam b ham mikhore man afsorde nabodam man faghat zood haghaieghy ro fahmide bodam.
on adam, bahash harf mizadam, raje be hame chiz, tanha kasi k oon roza bahash harf mizadam, be harfaam goosh midad, va ahamiat!
mah ha ba in adam gozasht va man taghiir kardam, fara tar az entezar karam behtar shod, akhlagham avaz shod, kheili chizaye dg, nemikham begam fahmidam zendegi chehreye khobi dare, chon chehreye badesh halast k khodesho neshon mide,,
kholase begam.. man in adam o dost daram, in dost dashtan alaki nist, onam mano dost dare, vali...
man faghat nemikham az dastesh bedam man ye kasi ro mikham k baham bashe, badan behesh beresam, vali
ham senne mane. va in mozo barash kheili moheme k hamsare aiandash azash bozorgtar bashe in mozo ta vaghty faghat khodesh raje behesh harf mizad vase man ghabele tahamol bod vali omadane ye khastegare bozorgtar az khodesh va to tabagheye ejtemaiye khodesh kheili oza ro avaz kard hatta raftaresh ba man avaz shod, kamelan, va hala masaleye narahat konandeye dg ine ke daghighan on harfa ro madaresham taiid karde. vali be shekle divane var va maskhare i nabodane in adam zajr dahandas baraye man.
baraye yek bar, azaton komak mikham, rahnamaiy konid chikar konam, va inke che rahi behtare.. raftaresh kheili sarde vali midonam tahe delesh hade aghal azam motanaffer nist!
Cielito lindo
Ay, ay, ay, ay,
Canta y no llores,
Porque cantando se alegran,
Cielito lindo, los corazones
Doubt And Hope
In ahange jadidame. gosh konid chize jadidie vocal nist bi kalaame. khoshhal misham nazaretonam bedonam.
http://s4.picofile.com/file/7761048488/Doubt_And_Hope.mp3.html
Intro
Hichvaght fekr nemikardam chenin chizayi benevisam vali..
Bad az modat ha tanhayi va zendegi dar yek fazaye sard, mobham,bi hadaf va khashen
hala belakhare roozhayi hastan k vaghty bidar misham chize khasy hast ke behesh fekr
konam! kasy hast k har sobh k bidar misham behem sob be kheir mige, dar kenare arameshi
k in roza
baram hast hamishe yek tars hamraheshe, yani inam gharare tamom she?!
khabary az neveshtan nist, faghat rooye yek sery ide kar mikonam k felan vaghte navakhtanesho nadaram.
honar mikhoonam, omidvaram ghabol sham chizi k mikhamo
va yekam taghir kardam, va moohamo mesle sarbaza zadam!
hamin
یه متن سه پاراگرافی طولانی نوشتم دیشب که بلاگ اسکای یه بار دیگه لطف کردن ریفرش زدن.
خلاصه ش اینه که این آخرین نوشته های این وبلاگه. و اینکه احیانا کسی دلش تنگ شد کامنت بذاره من تا صد سال دیگه به اینجا سر میزنم البته اگه خدا یه عمری به بلاگ اسکای بده وگرنه ما که زنده ایم هنو..
مگه چیزای تیز واسه زخم ساخته نمیشن؟! مگه پوست پرتقال راحت با دست جدا نمیشه؟! مجبوریم چیزای تیز و محترم و به زحمت بندازیم؟!
هر زخمی که پر از خون نیست و هر خونی که از زخم نمیاد.. وقتی فکرای تیز مغزتو زخمی میکنن خون نمیاد!
بعضی وقتا به دیوونگیام افتخار میکنم! حس میکنم این کارا خیلی چیزا رو به خودم و بقیه ثابت میکنه که بهش نیاز دارن. مثل دیروز که ظهر تصمیم یه مسافرت کوتاه گرفتم و رفتم و دو ساعت توی مقصد بودم و برگشتم! که دوازده شب شده بود.
...
.این فیلمو چند بار دیدم.. خیلی حرف توشه حرفایی که یا خودم دلم میخواد بزنم یا بقیه دلشون میخواد به من بزنن یا بقیه میزنن!
این سکانسشو بارها دیدم که استادش اینا رو میگه:
.. تو خودتو داری گول میزنی. تا حالا تو این دو سال چقدر تونستی به قول خودت این قطعه ی "ماه" رو بنویسی؟ ها؟ یکم واقع بین باش.گرچه هیچ چیز واقعی تو اون کله نیست. این نبوغ نیست یه جور خود آزاریه.تو رو قطعه ای که هنوز ننوشتیش اسم گذاشتی. آدمای دوروبر خودتو تحقیر میکنی چرا؟ دلیل نمیشه فکر کنی که ادم خاصی هستی یا یه چیز خاصی هستی...
شبیه این جمله هارو بارها شنیدم. از بچگی. متنفرم از این فکر.
یه مشت آدم میشینن گوش میدن. به چیزی که روزای عمرم پشتش گذشته.. آخرشم از روی حماقت محض شروع میکنن به دست زدن. حالم به هم میخوره. کی میفهمه با این کلیدا چی دارم میگم.
دردناک تر اینه که "خودش" فقط داره اینا رو میخونه.. خلاصه ی روزای مزخرفی که قراره ادامه داشته باشه.. معلوم نیست تا کی.
فروردین.. دوباره سالگرد یه اتفاق دردناک.هرچند همه چیزش توی آذر قبلش شکل گرفته بود.
سرگیجه
.. بوی خون و بارون میاد
قول داده بود با خورشید آشتی کنه.پرده رو بکشه کنار و زیر گرمای همیشگیش بمونه..
ولی "اون" برگشت
تو همون روز لعنتی.که از نور خبری نبود و تاریک تر از همیشه فقط صدای بارون شنیده میشد.
در و باز کرد و همون فرشته ی یه سال پیش و دید.. خیس.
سکوت.
دیگه نمیخواستش.. یه سال شب و روزش فکر اون شده بود. حالا چرا برگشته؟
فرشته ش نشست روی تنها مبل خونه.
هیچ حرفی نمیزد.. هردوشون میدونستن قراره چی بشه..
.
.
بوی خون و بارون میاد..
پ ن- قراره بنویسم.. دوباره.
نگاره!
دلم برای یکی تنگ شده. یکی به اسم نگاره!. پارسال نزدیک بود.. رفت. بعضیا هستن که ذاتا با بقیه فرق دارن و این فرق تو رفتارشونم مشخصه. ولی بعضیا رفتارشون مثه همه ست.. ولی درونشون کاملا جداست از بقیه. این نگاره اینطوری بود.اینقدر خاص بود که بی اختیار همیشه جلو اسمش یه علامت (!) میذاشتم. خیلی وقتا حتی کمک میکرد بهم تو تصمیم گیریام..
دیشب یادش افتادم.. همین
قرمز و سیاه و سفید
یادش به خیر.. پارسال همین روزا بود یه آلبوم کوتاهی که شیش ماه روش کار کرده بودم و بیکلام بود واسه ولنتاین بهش هدیه دادم. واسه اون ساخته بودمش.. از همون روزای اول که باهاش آشنا شده بودم شروع کرده بودم. گفت بهترین کادوی ولنتاینی بوده که گرفته. هر چند شب همون روز یه آدم عوضی یه مدت رابطمونو خراب کرد.. بگذریم.
امسال که اصلا دستم بش نمیرسه ولی خودش احساسمو راجع به خودش میدونه. چقدر فرق کرده روزا.. از پارسال تا حالا هیچ کاری رو کامل نکردم هرچی بوده نصفه و نیمه مچاله شده. دستم اصلا به کار نمیره یه چیزایی گاهی میاد مینویسمشون بعد از یه مدت هم. انگار تنها انگیزم همون بود
آدمی نیستم که وقایع خاص برام مهم باشه ولی اگه یه روزی مشخص شده واسه اینکه آدم علاقشو ابراز کنه!پس منم باید این کارو بکنم هرچند اصلا نیازی نمیبینم که دوباره بخوام بگم که بشه هزار بار و عادی بشه شنیدنش!تو این اوضاع شاید کسایی که از نزدیک منو میشناسن تو ذهنشون میگن این آدم اصلا به چیزی میتونه علاقه داشته باشه؟! بشون حق میدم این یه سال خیلی عوض شدم.. از آذر پارسال.به هر حال.. اون جمله ای که قبلا هزار بار گفتمو یه بار دیگه واسه خودت تکرار کن از طرف من.. منم امیدوارم فایده ای داشته باشه!
مغز
صدا میشنوم.
حواسم به خیلی چیزا نیست. چند وقته. همش با تلنگر و تکرار به حرفای بقیه گوش میدم. صدا میشنوم. صدای نفس. صدای نفسای ضعیف یه نفر توی سکوت. فکرم بدجوری مشغولش شده. یه وقتایی حس میکنم تشنه ی کشتن یه نفرم.
بدجوری عصبیم کرده. بعضی وقتا قطع میشه و یه سوت کوتاه میشنوم.. و سکوت. بعد یه مدت دوباره میاد.دوباره یه آدمایی رو دارم خط میزنم.اصلا چه نیازی بهشون هست مغز من پیاده رو نیست جای یه نفره که خوشبختانه خودش میدونه با اونم خودشم نوشته هامو میخونه.یه زمان احساس میکردم صدای قلبشم میشنوم!
حالام صدای نفس.. هرکسی میتونه باشه هیچ ایده ای ندارم راجبش.
تمامی دینم به دنیای فانی
شراره ی عشقی که شد زندگانی
به یاد یاری خوشا قطره اشکی
ز سوز عشقی خوشا زندگانی..
پ ن. همین که برگشتی و داری برام کامنت میذاری خیلی حالمو عوض میکنه.. جوابتم دادم زیر کامنتت :)
حالا درسته که اوضاع خوبی ندارم ولی یه سوالی تو ذهنم میپیچه که عصبیم کرده..
چرا؟ واقعا چرا؟
واقعا چرا وقتی درصدارو نشون میدادن آقای فردوسی پور میخندید؟!
میخ!
حال و روزم مثه سگ هار ه که فقط پارس هاشو میشماره
روز.شب.
چرخه ی زندگیم در حال حاضر.. درس.نوشتن.سریال خاطرات خون آشام.. گاهی این ذهن کرم خورده یه چیزی تحویل میده. مینویسمش و اینکه کی قراره اینا نواخته و ضبط بشه هیچ ایده ای واسش ندارم. فعلا که دو هفته س اصلا دستم به ساز نخورده. به این که قراره یه تغییر اتفاق بیفته یا نه اصلا فکر نمیکنم ولی انگار یه چیزایی داره عوض میشه.
پ ن. همین که برگشتی و داری برام کامنت میذاری خیلی حالمو عوض میکنه.. جوابتم دادم زیر کامنتت :)
نمیدونم این حسی که الان دارم چه اسمی داره.فهمیدم کسی که همه ی نوشته هام و زندگیم به خاطر اونه و از وجود اون گرفته میشه اینا رو میخونه.
..وقتی روانپزشکم نتونه بفهمه چته..!
لعنتی من مطمئنم یه بیماری خاصیه قبلا راجبش شنیده بودم حالا که درگیرشم انگار نه انگار اصلا همچین چیزی وجود داره!
Autism
.. اون عادت یکی دو ماه پیشمو ترک کردم ولی امروز شیش صبح بود باز بریدم یه قطره اومد و دوباره خیره شدم به این قطره ی خوش رنگ. دلم نیومد ازش عکس نگیرم. در ضمن اتفاقی بود!
..دیگه حرفای صادقانه رو باید ثابت کنی ولی دروغ و دورویی همیشه راحت باور میشه! به قول یکی جامعه معتاده به شنیدن دروغ!
ویز
...دلم میخواد تمام ساعتای بیداریم بهش گوش بدم
روزای عجیبی داره میگذره. یه سری توجه ها به سمتم داره جلب میشه که همیشه ازشون دوری میکردم.یه صدای ضبط شده از ویز ویز مگس دارم روزی چند بار پلی میکنم گوش میدم بش دلم میخواد تمام ساعتای بیداریم بهش گوش بدم حس عجیبی داره ذهن آدمو از همه چیزای مزخرف دور میکنه. وقتاییم که این خاموشه یه آلبوم متال که تو گوشیم دارم گوش میدم یه جورایی معتاد این دو تا شدم ینی اگه هدفون تو گوشم نباشه و بهشون گوش ندم احساس کمبود میکنم!
آهنگاش خیلی کم موسیقی خالص داره بیشترش صداست.. صدای خیابون.جیغ.باد.مگس..
انتظار سختیه.. نمیدونم کی قراره اون نفس سنگین که آرزومه رو بکشم و تموم شم دیگه اونایی که میشناسنم به اینی که شدم عادت کردن بعضیاشون یه حس دلسوزی نسبت بهم دارن که حالمو به هم میزنه.من هنوز مردم میتونم کنار بیام با اوضاعم!
نمیخوام اونقد بجنگم که برنده باشم فقط میخوام وقتی میمیرم همونی باشم که یه عمر بودم.
Catatonia
..به دنیا که میاد گریه میکنه
هر ثانیه یکی.. میکوبه. این صدای تکراری تنها چیز هیجان انگیز زندگیشه.. گاهی تند میشه گاهی آروم تر.. همه جا تاریکه و چشاش بسته س. آروم خوابیده. یه حس عجیبی داره.. دلش میخواد آزاد شه بره ی جای بهتر یهو نفسش میگیره و بعد...
همه جا روشن میشه.. وقتی به دنیا میاد گریه میکنه. بدون اشک. گریه نیست داره اعتراض میکنه. یه جای بهتر میخواست. هیچ جایی رو نمیبینه. وجود چند نفرو دور خودش حس میکنه یکیشون خوشحاله که هنوزم بهش وصله..
.
.
چند سال بعد.. حتی یادش نمیاد اون اعتراض هاشو وقت تولد. ولی هنوزم دلش خیلی چیزا رو نمیخواد. دو سالش بود. همه چی به هم ریخت حتی نفهمید مادرش چه بلایی سرش اومده.. دیگه بیدار نشد
مریضه..ازش میترسن. تنهاست..
اعتراض اعتراض.. بدون یه نگاه
.
.
زیر آفتاب. بدنش میسوزه. گشنشه. حتی بو گرفته. چند تا نگاهو حس میکنه.. چند نفر دورش جمع شدن..کمک نمیخواد ولی انتظارشو داره.. دوباره اعتراض. ولی ساکت.. همون صدای قبل تولشو میشنوه.. صدای قلب..
.
.
تموم شد
مرد
میره یه جای مزخرف تر..
چهار سال درد.. اعتراض.. معنی زندگیش همین بود!
مرگ با اسانس توت فرنگی!
جدیدا معنی "انتشار" در بلاگ اسکای به "ریفرش" تغییر پیدا کرده جالبه!
بگذریم لابد حرف هایی که توی اون پست بوده ارزششون موندن تو این ذهن کرم خورده ست!
اعتقاد دارم یک موسیقی خوب هرچند کوتاه ارزشش اندازه ی یک تابلوی نقاشی یا یک شاهکار سینماست. تنها چیزی که میشه گفت توی زندگیم جریان داره هنوز موسیقیه.. و طبیعتا این دو یا سه آلبومی که هر هفته دارم تو سبک های مختلف میشنوم!! باعث شده موسیقی بیشتری از بقیه مردم شنیده باشم (چه جمله ی چرتی گفتم واقعا). از بین این همه اثر کمتر از سی تا ترک رو واقعا شاهکار میدونم.
حس گذاشتن پست خاصی رو ندارم.. دلم میخواد یکی از اون آهنگا رو بذارم. هیچ توضیحی راجبش نمیدم خودش به اندازه ی کافی گویای ارزشش هست..
http://s3.picofile.com/file/7605176448/06_Sonata.mp3.html
جیغ
یه تیکه از یه انگشت روی زمین.. پر از مگس دورش
یه بطری کثیف هم روی میز افتاده که هرچی توش بوده ریخته بیرون
ساکت ساکت.. فقط صدای مگس شنیده میشه.. چه خبر بوده؟
بیرون یه تالار خیلی بزرگه.. تاریک.. قدیمی. صدایی که توشه واقعی نیست ولی میشه فهمید چیه.. جیغ. بعدشم صدای گلوله.. میپیچه تو سالن ولی هیچی توش نیست. خالیه.. و سفید!
یه پیانو هم اونجا هست.. اکثر جاهاش شکسته.. ازش صدا میاد ولی کسی پشتش نیست. بعد از اینکه صدای گلوله انعکاسش تموم میشه صدای پیانو میاد.. ولی کم کم محو میشه.
بازم سکوت.
خودشون کجان؟
کی؟
اینجا قبلا یه سری نفس میکشیدن. شاید مردن! خودشون همدیگرو کشتن..
سه تا تیر.. تو قلب دخترش یکی هم تو سر خودش. دلش خواست قبل مردن آهنگ مورد علاقه شو بنوازه
انگشت زنش بود.
عاشقش شده بود ولی یه روزی کشتش.. تیکه تیکه ش کرد
بیرون بارونیه.. تاریک. سرد..
سرد و رنگ پریده!
.. احتمالا مستی سگ خیلیا رو از یادش برده!
ولی بقیه که مست نیستن چرا سگو یادشون رفته؟!
که به آرزوی همیشگیش برسه و تو تنهایی بمیره؟
شاید..
زوزه های بیهوده 2
_بعضی وقتا ازت متنفر میشم
_میدونم
_چرا باید اینطوری باشه؟! از کجا میدونی؟
_دل به دل راه داره..
خیلی وقتا.شاید همیشه. عشق دو طرفه نیست. حداقل یاد دارم چطوری باشم که نفرتم همیشه دو طرفه باشه..
احساسم میگه این منطقی تره
Dust Lane
نمیدونم شاید اونم نابود شدنش مثل من بوده.. و حالا اینطوریه موهاش به هم ریخته.لاغر. هیچوقت نمیخنده. حرف نمیزنه. پشت سر هم سیگار میکشه با اینکه میتونه هر چیزی داشته باشه.. معروفه. موسیقیش عالیه..
ولی نه.
خیلی چیزا هم هست که نمیشه با پول داشت.. آره!.. همین پول لعنتی که اگه مال من زیاد تر بود عشقم الان با من بود نه اونی که آذر پارسال و فروردین امسال شد کابوس من.
اه.
خیلی چیزا براش مهم نیست.. براش مهم نیست با این سنش چهره ش پیر شده. چند سال پیش از منم جوون تر بود..
هه.. یکی باید اینا رو راجع به خودم بنویسه.
اصلا چرا آدم باید زور بزنه که مثل بقیه باشه وقتی نیست؟ از اولشم نبودم.. از همون بچگی.
شاید تو مهم ترین سال زندگیمم ولی دارم چطوری میگذرونم.. سعی میکنم بخوابم. نیم ساعت بعدش با یه کابوس لعنتی از خواب میپرم.. دوباره میشینم پشت پیانو. خوشحالم که یه چیز هست که درکم کنه!. پیانو. شروع میکنم کامل کردن آهنگای جدیدم. بعد از آخرین نت دوباره سکوت لعنتی. صبح شده.. میرم رو زمینای خیس و سرد قدم بزنم.
آوازش تو سرم میپیچه..
زوزه های بیهوده 1
امروز یه روز بارونیه. و طبیعتا تمام خاطرات پارسال این روزا تو ذهنم مرور میشه. تو همین بلاگ اسکای بود همش!. ولبخند و بغض...So long my friend
.. یه روز ابری
با سرمای پاییز که صورتتو میسوزونه و یه گروه بزرگ کلاغ که بالای سرت لا به لای درختا پرواز میکنن..
فکرم میره به چند سال پیش.. بیرونم و صدای پیانو زدن خودمو از توی خونه میشنوم.. دلم میخواد به حال خودم زار بزنم.. ولی خیلی وقته دیگه اشک تو چشام جمع نمیشه
بی حس شدم.به همه چی..
همه چیزایی که به زندگیم به رویاهام به روزام شکل میدادن رفتن.. ولی هنوز یکی ته قلبم داره با صدای پیانوی خودم آروم تکون میخوره.. میرقصه..نمیدونم! غمگین تر از اینم هست؟!
دلم میخواد واسه چند لحظه غرق بشم تو چهار سال پیشم.. همین روزاش.. تازه یاد گرفته بودم نت بخونم.. صفحه هایی که از بچگی آرزوم بود ازشون سر در بیارم! دلم میخواد یه بار دیگه تو سالن بزرگ آموزشگاهم قدم بزنم.. از هر طرف یه صدایی میومد.. بعضی روزا هم بعد از تمرین من فقط صدای یه ویولن تو اون سالن بزرگ میپیچید.. همیشه بهش گوش میدادم. هیچوقت نفهمیدم کی بود..
برگا داره میریزه.. دیگه از صداشون متنفرم.. دلم دوباره آهنگ میخواد.. هدفونو میذارم تو گوشام و میشینم روی همون نیمکت کنار استخر که هر سال این روزا میرم اونجا.. یه پارک دور
میخوام حداقل این روزای پوچ با چیزایی که یه زمان دوست داشتم بگذره!
J.S.Bach_Violin Concerto In G Minor
گلوله
..شبا کابوس میبینم
این کابوس ها تمام روز هم باهام هستن
گاهی اونقدر داغونم میکنن که دوباره چاقو رو برمیدارم و میکشم.. روی دستم.. تمام انگشتهام.. خون از کنارشون سر میخوره و.. برای چند لحظه دردش روحمو آروم میکنه.. اون میشه تمام دغدغه م.
و وقتی خون و میشورم دوباره..
تقصیر خودمه که به این روز افتادم. دیگه حتی تاریکی هم جواب نمیده. اونم آرومم نمیکنه. نمیدونم دلم چی میخواد. نمیدونم چی خوبم میکنه احساس میکنم مسیری رو که همه توی تمام طول عمرشون به سمت تباهی طی میکنن من تو این یه سال طی کردم و الان آخرشم. نه میتونم برگردم نه تباه تر از این چیزی هست.. فقط باید انتظار مرگ و کشید.. یا چی؟.. نمیدونم.
تو این سکوت آخر راه دوباره همه چیزو مرور میکنم. دوباره یه لبخند مصنوعی میزنم. لبخند به احساسی که هنوز تو وجودمه. هنوز عاشق اونی ام که خودش میدونه. با وجو تمام این چیز های دیگه که ذهنمو پر کرده هنوز دوست داشتنو میفهمم!
کنسرتو ویولن باخ تموم شد.. آهنگسازای دوره ی کلاسیک چه حالی داشتن. هر آهنگشون به آدم همه چیزو نشون میده. هرچند بستگی داره هرکس چی دلش بخواد ببینه!
سیاه و سفید دنیای من تو این لحظه رنگی گرفت که هیچوقت نمیفهممش..
....
...
..
.
سکوت
پاییز پاییز..
چه حسی داره.. عجیب نیست افتضاحه. یه سرمای مسخره و هزار تا خاطره که فقط میسوزوننت. دیوونگیه که تو این اوضاع بخوای اصلا فکر کنی به چیزی.. فقط تو سکوت غرق میشی و میسوزی.
به عشق ربطی نداره این حس فقط تاریکی و یادت میاره. تنهاییتو.
..نور نارنجی غروب لعنتیش پشت پرده زور میزنه بیاد تو. پرده رو میکشم کنار. حتی یادم نمیاد آخرین بار که اینکارو کردم کی بود. همیشه بسته بود و تنها چیزی که بهش فکر نمیکردم همین بود!
نور میفته رو یه میز کوچیک که گوشه ی اتاقه و همیشه چند تا کاغذ و یه خودکار روشه.. و حالا عینکم..
سعی میکنم یادم بیاد آخرین بار که تو فکر بودم دقیقا به چی فکر میکردم.. چند لحظه تو سکوت خیره میشم به یه نقطه و وقتی به خودم میام به هیچی فکر نکردم و چند لحظه یه جنازه بودم با چشای باز..
دلم موزیک میخواد.. پاییزه.. پارسال پاییز چی گوش میدادم؟.. باخ.. ویولن کنسرتو لا مینور.
واسه یه لحظه باورم میشه غرق شدن تو گذشته رو دوس دارم. ولی نه.. بیشترش یه حس دلتنگیه.. پارسال این روزا اینقدرام ساکت نبود...
...
..
.