یه متن سه پاراگرافی طولانی نوشتم دیشب که بلاگ اسکای یه بار دیگه لطف کردن ریفرش زدن.

خلاصه ش اینه که این آخرین نوشته های این وبلاگه. و اینکه احیانا کسی دلش تنگ شد کامنت بذاره من تا صد سال دیگه به اینجا سر میزنم البته اگه خدا یه عمری به بلاگ اسکای بده وگرنه ما که زنده ایم هنو..

مگه چیزای تیز واسه زخم ساخته نمیشن؟! مگه پوست پرتقال راحت با دست جدا نمیشه؟! مجبوریم چیزای تیز و محترم و به زحمت بندازیم؟! 

هر زخمی که پر از خون نیست و هر خونی که از زخم نمیاد.. وقتی فکرای تیز مغزتو زخمی میکنن خون نمیاد!